Everyday na lang!!

Nakakahiya man na sabihin pero sasabihin ko na.. Everyday na lamang akong late sa pagpasok sa araw-araw, sarap naman kasi na matulog na parang ayaw mo ng bumangon. Lalo na kung galing ka sa pagod galing sa basketball, lalo na rin kung pagkatapos mo lang na kumain sa gabi. Everyday na lang kinabukasan ang hirap nang gumising ng maaga dahil inaantok pa ako. Hindi ko pa naman alintana yung oras, pero hindi ko namalayan na mahuhuli na rin ako sa eskwelahan. Pero kapag ang Nanay ko ay sumigaw na ng napaka lakas ay hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko.

Everyday na lang nandiyan na magmamadali na ako para gumising, minsan gumugulong at tumatama pa ang ulo sa simento dahil sa sobrang pagmamadali. Ikaw pa naman ang sigawan na parang armalite "ratatat tatat!!!", ewan ko lang hindi ka magkanda dapa dapa.

Everyday na lang kapag papasok na ako syempre mukha akong bagong ligo at mabango sa suot kong uniform, at mukang artista. Psssst... ay my nagreact sorry naman!. Pero sa sobrang pagmamadali ko sa paglalakad patungo sa paaralan na parang kabayo sa hingal, hindi ko namalayan na pawis na pawis na ako at ako ay hindi na mukhang "gwapo". Kasi naman sobrang layo ng paaralang na pinapasukan ko. Kahit na nagmadali ako at kay sakit ng katawan ko sa pagmamadali, tagumpay!!! huli parin ako...

Everyday na lang syempre alam na? Pipila na naman kami at paglilinisin ng napaka bait naming guro na si Mr. Harjulin ng "napaka laki" sigurong paaralan. Syempre hindi lang linis ang mangyayari, kukunin pa ang napaka ganda at pogi naming ID. Bago mo naman na makuha uli iyung pinagkakaingatan mong ID bago ka umuwi may second game duty ka uli.

Everyday na lang na kaylangan ko pang mag english ng todo todo kahit na dumugo ang ilong ko basta lang makausap ang isa naming guro sa english na may hawak ng aming ID. Kaya pinagsisikapan ko na ang paggising at pagpasok ng maaga ng saganon ay hindi na muling maulit na mahuli ako sa pagpasok sa eskwela.

My Love Life

Hiling by: Silent Sanctuary

Isa ito sa mga awitin na nakakarelate sa akin. Sa tuwing naririnig ko ang kantang ito ay naiisip ko na ako ang may gawa ng kantang ito dahil katulad siya ng buhay ko. Na minsan di ko maiwasan na isipin ang inspirasyon ko, naiisip ko rin kung anu kaya ang nangyayari sa kanya? Naiisip ba rin niya ako at inaalala kung anu rin ang ginagawa ko? At kung aminin ko kaya sa kanya ang nararamdaman ko para sa kanya, ganun din kaya ang sasabihin niya sa akin? marahil hindi dahil hindi naman kami masyadong nagkakausap. Hinihiling ko rin na sana kahit minsan ay maramdaman ko na may pagtingin rin siya sa akin. Pero alam ko sa panaginip ko lang matutupad ang lahat ng hinihiling kong pagmamahal na mula sa kanya.

Basketball GAMERS

My own video

One on one games of my classmates that I shoot video. Many of us that day, After we just play the quintet, the other is tired so I talked to another classmate if you have a video shoot them while they are playing basketball. So they agreed because I said I put this video on Facebook.

First Periodical Test

first periodical test we need to pass on whether difficult it may be important and will help us to better our scores increased in every subject our everyday employment. I know that not all the tests come to us is easy, there are more tests to come forward and seek to have well and high scores.

Basketball Life

Bahagi ng buhay ko ang basketball simula pa lang noong bata ako. Madalas ko pa nga kalaro ang tatay ko, lalo na kapag wala siyang trabaho sa araw na iyun. Hindi pa nga ako masyadong marunong maglaro ng basketball noon, kahit ano ginagawa ko kahit na wala na sa rules ng paglalaro ng basketball. eh!! dun ako masaya eh..

Kaya mula ng lumipat na kami dito sa permanent housing sa may tondo, dito na rin ako umasenso sa paglalaro ng basketball. Madalas pa nga na inaaya ako ng mga kaibigan ko para lang maglaro ng basketball kasi ako lang ang may bola sa amin noon. Madalas din kaming dumadayo at makipaglato ng baskeyball sa ibang lugar sa tondo, kaya marami din akong nakilalang masmagaling maglaro ng basketball.

Sa bawat araw at gabi ay hindi nakukumpleto ang araw namin kapag walang pagkikita at pag-aayaang maglaro ng basketball. Ngayong fourt year high school na ako ay hindi parin nawawala sa bukabularyo ko ang paglalaro ng basketball. Lunes na lunes pa lang kapag nagkakasama na naman kaming magkakaklase ay hindi nawawala na hindi kami magpaplano na maglaro ng basketball.

Lunes pa ng lang ay nag uusap usap na kaagad na maglalaro kami ng basketball sa sabado. daig pa ang adik nho... Nakakaadik naman talaga ang basketball lalo na kapag pinag uusapan na ang mga idol at sikat nilang manlalaro ng basketball sa NBA. Nandyan na si Kobe Bryant, Libron James, Paul Pierce at iba pa.

Pero hindi magpapahuli ang idol na idol kong si Dwight Howard, sobrang lakas niya kasing maglaro ng basketball. Lalo na kapag rebound na ang pinaguusapan wala na sila, halos siya na ang nakakakuha lahat ng rebound. Napaka lakas pang magdunk hindi talaga masasabayan, halimaw pa namang dumakdak sa ring. Nang dahil din sa basketball ay muntik narin akong makapunta sa amerika at makikita ang sikat na sikat na manlalaro ng basketball na si Kobe Bryant.

Alam ba ninyo ang kobe bryant academy? Doon sana ako pupunta sa tulong ng mga mababait at mabubuting sina ate Joy Masadao at Mrs. Vera fe Pascual at lalong lalo na si Madam Gina Lopez Alexander na isang half pilipina at half american at siya ang aming sponsore sa pagpunta doon. Matalik na kaibigan kasi ni madam gina si kobe bryant, nakiusap kasi si kobe bryant na kung pwede ay magsama si madam gina ng mga kabataang pilipino upang lumahok sa kobe bryant basketball academy, sumatutal ay my kaibigan naman si madam gina sa pilipinas.

Iyon nga si kuya ronnel ay isa sa mga kaibigan ni madam gina na nagbigay sa amin ng impormasyon na tungkol dito na sumale kami. Pero hindi ako nagiisa may mgakasama ako, kasama si Jemuel at sina Denber, Vincent King at Jordan na taga ibang lugar. Pero sa malungkot na pangyayari ay isa lamang ang nakasama sa amin, siya si vincent king kasi simula pa lang ay may passport na siya at visa na lang ang kukunin niya pero kami wala pa noon pero nagawa na kaso nakulangan na kami ng oras at panahon kaya hindi na kami nakahabol. Siguro hindi pa panahon para sa amin ang opportunidad na iyon.

Pero nagtatapos kaagad ang aming kalungkutan dahil may magandang regalo na ibinigay sa amin si Madam Gina. Isang napaka gandang sapatos na NIKE at mamahalin pa. Kaya hanggang langit ang pasasalamat namin dahil nakilala namin si madam gina alexander na nagbigay sa amin ng magandang experience na hindi namin makakalimutan kailan pa man. Kaya ang motto ko sa basketball "CONTROL THE GAME CONTROL THE REBOUND"

My Slide Show

Fulfillment of Dreams

"Kiwi" na ang ibig sabihin ay bird can not fly, because of its physical state.I want to blog his story dahil nagustuhan ko ang kwento ng kanyang buhay. Si kiwi na may ninanais, gagawin niyang ang lahat para lang matupad ang kanyang pangarap. Pangarap na makalipad. Pero paano niya magagawang lumipad kung wala naman siyang mga pakpak?

Pero hindi siya pinanghinaan ng loob, he do her best para makalipad. biruin humila siya ng napakalaking puno papunta sa mataas na lugar at ipako sa gilid ng bangin gamit ang mga paa lamang. The kiwi was brave though he did not know in the end you will be able to Survive it? ..

If we compare the lives of Filipinos in the life of kiwi is no diversity. Ang mga pilipino ay ginagawa rin ang kanilang mga tungkulin na mag aral ng mabuti, nangangarap din na lumipad, nag nanais na umunlad sa buhay at makalaya sa rehas ng kahirapan. But before we also feel the comfort you will feel the pain first before we achieve our desired joy of life. Marami rin ang nagbubuwis ang buhay dahil sa mga pangarap but later they became brave. Pero hindi natin matutupad ang ating pangarap without the help of our lord.